کرچال

تقدیم به شه جان مار و مارونی که شه قِت و جوونی ره کِرچالِ دله جا بشتنه.

 و یک زمونی سرساب بَینه که پیری وِشونّه بِنه بَزو.

         بِصْدا بَیّه نِنای کِرچال و کار         

فِنا بَینه نوئرد و مَکوی مار

وِنه وَرد و شونه بَینه دِکوری

شه بوفته گِلیجِّ اِشِنه زار زار 

برگردان فارسی

کارگاه جاجیم بافی مادرم خاموش شد 

نوئرد و ماکویش نیست و نابود شدند

ورد و شانه‌‌اش بعنوان دکور استفاده می‌شوند

حالا به جاجیمی که از قبل بافته با حسرت نگاه می‌کند

شعر : دوستعلی علیخانی / خرداد نود و هفت