طلاق
دیروز خیابون دِله اَتّا از شاگردای چن سال پیش ره بدیمه بعد از کَش‌گیرون هاکِردپه از وه و وِنه زندگی خَوِر بَیتِمه.
بَدیمه اَسری وِنه چِش هِرت بَکِرده و وِنه دیم ره بَشِسته.
باتِمه چه بِرمه کِندی؟
باته مه زِنا مه جه جِدا بَیّه.
باتِمه چه چیسته؟
باته به خاطر اینکه نتونستمه وِنسته زندگی اون چنونی جور هاکِنم.
البته مِن آدِمه تنبل و بیکاره نَیمه امّا با این وضعیت اقتصادی مه دست ویشتر بر نِمو.
باتِمه مگه قبلا شه وضع ره وِنِسته ناتی؟
باته باهوتمه، وه هِم قبول هاکرده اما بعد از یک‌سال با هم دَیّن مه جه جِدا بَیّه.
« زمونه ره بَوین هِئی جِدا بَیّن سون پیرَن دَکِش هاکِردن بَیّه. چه وه اینتی بَیّه؟»
من هِم وِنه دل خاطری اینتی باتمه.
ته که مه پا نَهی چه بَهی هِمراه
دست به بند بَرِسی بَزوهی درجا
باتِمه مه راه اَتی دارنه چالوک
اِسا دل گِرو بَیتی بَهی جِدا
ترجمه فارسی
تو که نتوانستی پا به پایم بیایی چرا همراهم شدی
وقتی به سربالایی رسیدی، متوقف شدی
به تو گفته بودم که مسیرم مقداری چاله دارد
حالا که دلم را به گرو گرفتی از من جدا شدی
دوستعلی علیخانی/ شهریور نود و هشت
