مه گِلیخِنِهی در تِسِه وائه
بَفرمین٬ اگه وینّی که تِه جائه
بِرو بَوین تِسِه جان دِمه یا نا
فقیرِ دل هَمش مشتِ صِفائه
شعر : ؟
ترجمه/ دوستعلی علی خانی
در خانهی کاه گلی من به رویت باز است
اگر مورد قبول شما است، بفرمایید
اگر بیایی جانم را فدایت می کنم
چون قلب فقیر همیشه با صفا است