روز روستا و عشایر

---

🪴 روز روستا
💐 روز روستا، به اونایی که دائم مَله موندِگار هَستِنه مِوارک بوشه.
🍀 دیگه مَله، مَله‌ی قدیم نییه، همه چی عوض بَیّه، 
از خنه بَهیر تا قلب آدِما، از رَخت دَکِردن بَهیر تا گب بَزوهِن، از سِلام عَلِک بَهیر تا کَش‌گیرون هاکِردن.
انگار همه هِئی جه قهر هستنه، کوچه شونی خله‌ها ره نِشناسِنی، معلوم نییه اینا کِجه جه بِمونه، اینا ره گونه خِش‌نشین.
اَگه تِره تَش دَکِفه او زَن پی‌دا نَوونه. چون دل به دل راه نِدارنه تا بِئه شه هِمسائه ره چنگ هایره. 
تازه خش نشین‌ها اون چَن نفری که دائم مله درنّه و روستایی واقعی هستنه ره گیر دِنّه. گونّه وِشونه گو، گِسفن و کرگِ زور اِماره اذیت کِنده.
به زور خوانّه شه فرهنگ ره به روستایی بِقَبولولِن همین اتفاق در خله از روستاها دَکِته.
🍀 شه دل گب ره به نظم در بیاردمه امید دارمه شِما ره خِش بَئه و درس بَیریم.
‍ 🌱 مَله‌ی اَمرو 
خَله ساله بَهیمه مِن شهر‌نِشیر 
قاطی کِوریکِ دِله بَیمه اسیر 
مَله بوردِمه بَلکوم دل بَوو وا 
بَدیمه مَله ره سرهایته ویلا
آدِمای مَله بینه ناشناس
چِش عینک‌دودی و تن نَخِش لِواس
سِره سَر‌سَرِبِن، آیفون تصویری 
وِشونِ اِتول هِم بییه خارجی
فارسی و زِوونِ دیگه زونه گپ 
مِره اِشابینی وِشونا چپ چپ
مه سر سیو بَیّه، بَیمه تو به تو 
مِره تَب بَزو بَیته مردِ خِش رو
بَدیمه وه هسته دائی یارعلی
باته دِرِست ویمبه، هستی ذلفعلی؟
سونِ اِنار اَمه دل بَیّه پاره
خاطِراتِ قدیم یاد بِمو ماره
روزی یارعلی بییه گتِ مردی
زمین بَروته وَر هائیته سردی
اِسا بَیّه آرش خانِ سره‌دار
آخرِ ماه وِنه گیر اِنه دوزار
کی بورده، کی بِموئه اَمه مَله
دَندون بِمو، بِوازِندییه لوچه
ترجمه فارسی
خیلی سال است که من شهرنشین شدم 
داخل آپارتمان قوطی کبریتی گرفتار شدم
به سمت روستا رفتم بلکه دلم شاد شود
دیدم روستا را ویلاهای متعدد فرا گرفت 
دیدم آدم‌های داخل روستا ناشناس هستند
عینک دودی زده و لباس‌ نامناسب پوشیده بودند
خانه‌ها چند طبقه بود و آیفون تصویری داشتند
اتومبیل‌هایشان مدل بالا و خارجی بود
به زبان فارسی و دیگر زبان‌ها حرف می‌زدند
مرا چپ چپ نگاه می‌کردند
سرم گیج رفت، داشتم می‌افتادم
که مردی خوش‌رو مانع افتادنم شد 
دیدیم دائی یارعلی از اهالی روستا است 
به من گفت درست می‌بینم تو ذلفعلی هستی؟
به گریه افتادیم و مانند انار قلبمان پاره پاره شد 
خاطرات دوران گذشته‌ی روستا به یادمان آمد 
روزی یارعلی برای خودش مرد بزرگی بود 
وقتی زمینش را فروخت، بزرگی را هم فروخت
حالا سرایدار آرش خان (از ناکجا آباد) شد
منتظر است که پایان ماه مبلغ ناچیزی گیرش بیاید
چه کسانی آمده‌اند و چه کسانی رفتند 
وقتی دندان آمد لب را به عقب راند 
📝 دوستعلی علیخانی