آتش سوزی جنگل
این روزا که نو سال بمو هر سمت جه خَور اِنه که فلان جای ویشه ره تش بیته. همین دِودنگه خِدِمون، مرگو ویشه و کلیج کلای ویشه ره نو سال دِله تش بیته.
اِما که ادعا کمبی طبیعت ره دوست دارمی در عمل هم وِنا ثابت هاکنیم. اما متاسفانه بعضی‌هامون رعایت نکمبی و باعث وومبی ویشه‌ای که صدها سال طول بکشییه تا به این شکل زیبا و قشنگ در بِهه وره با نَدونمه کاری خِدمون به کِلین تبدیل کمبی.
الان که اَنده امکانات فراوون بیّه دیگه نیازی نییه ویشه بوردمی با هیمه چایی دَم هادیم یا شه غذا ره بَپجیم. با اتا گاز پیک نیک یا چراغ های کچیک که خله هم قِمت ندارنه شه پخت و پز ره هاکنیم.
اَگه مجبور بیمی ویشه تش هاکنیم وقته خوامبی بوریم حتما تش ره بکوشیم بتومبی با اتا یا دتا ظرف او یا اگه او نداشتمی ونه سر ره خاک جه کامل دپوشیم تا خفه بووشه.
خِداوری این ویشه‌ای که اما دارمی جاهای دیگه وِنسته کَش زِنّه، وِشونِ اَرمون هسته.
شِما ره به خِدا دستی دستی مازرون ره تبدیل به کویر نَکنیم.
دوستعلی علیخانی / ششم فروردین نود و هفت
