مه گِلی‌خِنِه‌ی در تِسِه وائه
بَفرمین٬ اگه وینّی که تِه جائه
بِرو بَوین تِسِه جان دِمه یا نا
فقیرِ دل هَمش مشتِ صِفائه
شعر : ؟
ترجمه/ دوستعلی علی خانی
در خانه‌ی کاه گلی من به رویت باز است
اگر مورد قبول شما است، بفرمایید
اگر بیایی جانم را فدایت می کنم
چون قلب فقیر همیشه با صفا است
اَتّا از کارای خطرناک اَغوز روشی هسته. کسی که خوانه اَغوز بَروشه وِنا به چن تا مَسَله دقت هاکنه.
* اَگه مهارت دار لو بوردنِ بلد نییه هیچوقت بخاطر چن تا کِل اَغوز شه زندگی جه بازی نَکِنه، بخاطر اینکه خله از آدِمای ناشی دارِ سر جه دکِتنه یا بَمردنه یا کِل و شِل بینه.
* اَغوز روش وِنا اَتا فکر اساسی شه کَلّه وسته هاکنه مثلا کِلای ضد ضربه شه سر بِهِله یا لااقل اَتّا کِلای ضخیم شه کله‌ی سر بِهِله تا از ضربات اَغوز کِل در اَمون بمونده.
*معمولا اَغوز روش شه هر دِتا دست جه روشا ره گِرنه تا اَغوز ره بَروشه، همین وسته احتمال رِها بَیّن وه از دار خَله زیاد هسته، بِتّرین کار این هسته که اَتّا رَسن دِ متری و محکم بَیره، اَتّا سر ره شه کمر ره دَونده، اَتّا سَرِ دیگه ره، اَتّا کلفت چله‌ی تن دَونده، تا با خیال رِحات شه کار ره انجام هاده، اگر هم دَکِته، دار به دار نووشه و بِنه رِها نووشه ( بنه رها بَیّن همونا و...)
*ماقعی که اَغوز روش دَره اَغوز ره روشنه هیچکس دار بِن دَنیبوشه بخاطر اینکه امکان دارنه روشا اَغوز روش دست جه رها بَووشه و اونایی که پایین دَرِنّه ره زخمی هاکنه. اگه اَغوز درشت بوشه چون با سرعت پایین اِنه احتمال زخمی بَیّن اَغوز جمع کُنا هم هسته.
* بعد از وارش یا صِوی سری که دار شِک و شِه دارنه اَغوز نَروشین، بخاطر اینکه احتمال سور بخردن خَله زیاد هسته.
* اَغوز روش ونا پوتین، کَلوش یا چکمه عاج دار شه لینگ دَکِنه تا احتمال سور بَخردن و زخمی بَیّنِ وه کم بَووشه.
دیگه از سرسبزی بنافت خبری نیست.
برگ درختان جنگل هم زرد و پژمرده شدن.
چشمه ها کم آب یا خشک شدن.
ماهیان رودخانه، علی رغم میل‌شان به استقبال مرگ رفتن.
دیگر از آواز خوش بلبلان خبری نیست.
حیوانات اهلی هم به نوعی دچار افسردگی شدن.
صدای نی چوپان حزن انگیز شد.
دیگه مرغ خانه مادر بزرگ هم تخم نمی زاره.
میوه درختان سیاه ریشه فندقی شدن.
حتی مورچه ها حال و حوصله‌ی بیرون آمدن از لانه را ندارن.
زمین هم دهان باز کرده و منتظر رفع عطش است.
آدما هم انگیزه ای برای کار و تلاش ندارن.
همه‌ی این مسائل بر می گرده به نباریدن باران در استان پر باران کشور.
انگار باران از همه قهر کرده، کی این آشتی برقرار می شه، خدا می‌دونه.
گویا بنافت تبدیل به یک منطقه خشک و کویری شده است.
همه چشم انتظار باران هستن تا دوباره نشاط و شادی به بنافت برگرده.
درخت به در حیاط اکثر اهالی دهستان بنافت جهت مصرف اهل منزل وجود دارد که آن را به صورت خام ، مربا، تاس کباب ، خورشت به، ته چین و ... مورد استفاده قرار می دهند. مردم این دیار معتقدند که به برای بهبود سرما خوردگی و گرفتگی گلو مفید است. در سال های اخیر عده ای به صورت گسترده اقدام به کشت آن نموده اند. البته با توجه به خشکسالی های اخیر و کمبود منابع آبی بعید می دانم توجیه اقتصادی داشته باشد.
به سرشار از ویتامین‌های A و B و C و همچنین قند است. به رسیده، دارای طبیعتی معتدل است، در حالی که دانه آن یا همان به‌دانه طبیعتی سرد و تر دارد.
خواص درمانی به:
به برای درمان بسیاری از بیماری ها از جمله عفونت‌های روده‌ای و ورم حاد روده، اسهال مخصوصا از نوع خونی، سوزش مجاری ادرار، تنگی نفس، سردردهای مزمن و التهاب‌های مختلف مفید است.
می گویند با خوردن به، عرق بدن خوشبو می‌شود.خانم‌های باردار هم برای جلوگیری از سقط جنین به مصرف کنند.
علاوه بر گوشت به، دانه آن نیز اثر شفابخشی برای التهاب‌های دستگاه گوارش و مخاط‌ها، سرفه‌های خشک، سینه درد، تب و گرفتگی صدا دارد ولی مراقب باشید از جویدن و بلعیدن به‌دانه بپرهیزید زیرا به‌دانه، حاوی یک ماده سمی است که برای بدن مضر است.
بنابراین چند عدد به‌دانه را مدتی در دهان نگه داشته و مرتب بمکید تا لعاب آن خارج شود، سپس بیرون بریزید یا اینکه چند عدد به‌دانه را در آب داغ بخیسانید و از لعاب آن استفاده کنید. لعاب به دانه برای ترمیم زخم ها و سوختگی پوست در اثر آتش بسیار مفید است.
پل سفید، شهری که همه ی دودنگه ای ها با وه خاطرات دارنه.
قبل از دهه چهل تموم دودنگه ای ها پیاده یا با اسب و قاطر مسیر سی چهل کیلومتری ره طی کردنه و به پل سفید رسینه. شه وسائل ره این شهر روتنه بعد تموم مایحتاجِ شه خنواده ره از بازار تهیه کردنه و گردستنه شه مله. در اواخر دهه چهل وقته جاده درست بیّه با چن دستگاه اتوبوس و نیسون این جه راه جم آمد و شد کردنه.
( راننده های اتوبوس مسیر دودانگه به پل سفید در دهه چهل: ۱_ فرج گوران ۲_حسن آقایی۳- احسان رضایی شاگردش علیجان بابایی. راننده آهو بیابان آمریکایی محمودی از زیراب)
از سال پنجاه وسه به بعد با خرید مینی بوس از سوی بومیان مردم با مینی بوس از این مسیر رفت و آمد کردنه و از این راه زیراب ،شیرگاه ، قائمشهر و ساری جِم در ارتباط دَینه. اوایل دهه هفتاد مسیر دودنگه به ساری از راه سد سلیمان تنگه وقته باز بیّه مینی بوس های روستاهای فریم و کندلک ارتباط شون از طریق پل سفید قطع بَیّه و فقط بنافتی ها از مسیر پل سفید تردد کِردنه در حال حاضر مینی بوس سنگده ( آقای طیبی) و مینی بوس دادکلا/سودکلا ( آقای یوسفی) این جه راه جِم رفت و آمد کِنّه.
ایستگاه مینی بوس های دودنگه به ترتیب:
پل سفید: ۱- جنب مسجد جامع ۲- زیر پل جدید محور پل سفید/ فیروزکوه
قائمشهر: خیابان تهران
ساری:۱- گاراژ پیرزاده ( دروازه بابل) ۲- خیابان امیر مازندرانی جنب کارخانه ام ام ۳- میدان امام جنب سپاه ۴- ترمینال دودانگه به ساری خیابان مهدشت
باوجود ماشین های سواری شخصی که معمولا تو هر خنه‌ای فعلا دَره و آسفالت بَیِّنِ جاده پل سفید و سد سلیمان تنگه اکثر راننده های مینی بوس به خاطر مسافر نداشتن شه ماشین ره بروتنه و یه چن تایی به حیات‌‌شون دَرنّه ادامه دِنّه. به قول قدیما نو در بازار و کهنه در گذار بَیّه.
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرامی بنافت بپیوندید
