🔲چو پِل در مازرون
🔽چِن سال دِمبال‌تر اون ماقع که پِل آهِنی یا سیمانی وِجود نِداشته مَردِم با سختی روخنه جه رَد بینه که خَله خطر داشته. حتی آدِمها و وِشون مال ره او وَرده همین وِسته به فکر چوپِل بِساتن دَکِتِنه.
🔳 چِتی چو پِل ساتِنه؟
🔹 اَبّل اِستا کارا با کومِک مَردِم دِطرف روخنه ره پایه زونه. اگه جایی سنگ گتی دَیبو وِره بعنوان پایه‌ی پل استفاده کردنه.
🔹اگه گت سنگ دَنی‌بیبو دِطرف روخنه ره چوکَل وَندِستنه یا پرچیم کِردنه بعد ونه دِله ره با سنگ چینه زونه تا پایه‌ی پِل شکل بَیره.
🔹بعد از این مَرِله دِتا پایه‌ی سر ره، دِتا تنه‌ی داری که بِلِند و کِلفت بییه اِشتنه. قسمت بالای تنه‌ی دار ره جِفت هم تخته یا گردِ چو زونه تا صاف بَوّه و رِحات وِنه سر جه یِر و یور هاکِنن.
🔳 الان از چو پِل کمتر استفاده وونه. چو پِل تا اَبّل دهه پنجاه بر روی خَله از روخنه‌های مازرون دَئییه اِسا وِشونه جا پِل آهنی و سیمانی بِسات بَیّه.
🌟« گَگه جان، دِدا جان؛ مازرونی گب بَزن تا این زِوون نَمیره »
📝 دوستعلی علیخانی/ مرداد نود ونه
