یکی از مشاغل فراموش شده در دهستان بنافت « مسگری یا قلعی چی » است. مسگرها در طول سال معمولا یکی، دو بار به روستاها می رفتند و در وسط محل یا جلوی حسینیه ها که تردد بیشتری بود چادر می زدندند و در ازای دریافت پول یا اجناس رایج مانند برنج، گندم، جو، عسل، فراورده های دامی و .. ظروف روستاییان را قلع اندود یا تعمیر می کردند.
معمولا یکی از قلعی چی ها در کوچه های روستا با خواندن عباراتی مانند « مس قلعی کِمبه، مس» یا « مس قلعی کِمبه، دونه وری کِمبه، پِشدیم پَلی کِمبه » جلب مشتری می کرد.
انواع ظروف مسی رایج در دهستان بنافت:
انواع مِسکلا، شیردون، قَبجوش، قِراچه، انواع دوری، انواع مجیمه، اَفتو، انواع لَوه، بادیه، تاس، ملاقه، قاشِق، کف گیر، جوله، کتری، آبکش، انواع لَگِن، لاقلی، تابه و ...
ابزارهای مسگر یا قلعی چی:
قلع، ورق مس، دستگاه دندانه، انواع چکش، قیچی برش، انواع انبر، پودر لحیم یا نشادر، سندان و ...
روش کار مسگر یا قلعی چی:
ابتدا ورق مسی را جهت درست کردن ظروف به اندازه های مختلف برش داده بعد آن را روی سندان با ابزارهای مختلف حالت داده و جاهایی که به هم وصل می شدند به صورت نرو ماده برش می دادند بعد آن را بوسیله تنه کار با حرارت جوش می دادند . سپس ظروف آماده شده را با اسید شسته و آن را به صورت چرخشی حرارت داده، هنگام چرخش مقداری پودر لحیم (نشادر ) آغشته به پنبه برروی مس به صورت پراکنده اضافه می کردند تا رنگ مس سیاه شود سپس به آن قلع می زندند بعد با پنبه قلع را به بدنه مس می مالیدند بعد از اتمام قلع کاری، آن را در آب خنک کرده و جهت تمیز کردن ظروف مسی که پودر لحیم در آن وجود داشت و سمی بود با گل تمیز شستشو می دادند.
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرامی بنافت بپیوندید
