برای زمستان

زمستان از منظر شاعران مازندرانی 

 بهاره لاله زاره من نمیرم 

 تابستون فصل کاره من نمیرم

 پاییز جم هاکنم قوت زمستون 

زمستون ورف و واء من نمیرم 

زِمسّون شِه هوا ره گوم  بَکِرده

شه بِمه بورده راه ره گوم  بَکِرده

ناورف و وارشی نا سوز و سِرما

یَخ و لیلِک  شه جاره گوم  بَکِرده

خاطره صابری

زِمسّون مه بِهار بیّه بِمویی

غَم وغِرصه کِنار بیّه بمویی

هَمیشِک دَووشی مه دلِ کنار

خشی مسّه قطار بیّه بمویی

خاطره صابری

اِسا تَن بموئه سردِ زمسّون

نِخاری تن بمو به سونِ تیهون

رَسِن وَندِمبه و دوش گیرمه هیمه

بخاری هیمه ای سِرخ کنده دیمه

خاطره صابری

میا بَیته هِوا چَنده خِجیره

 زِمسون وَرف و وا چَنده خِجیره

 بِخاری هیمه تَش ٬ چایی وِنه سَر 

صِوایی لَله وا چَنده خِجیره

 خاطره صابری

زمسّونه وسار، کمبه ته خاطر

ونه دور ره حصار، کمبه ته خاطر

اگه لیلگ دونده چاچکله بن

ونوشه ره ویشار، کمبه ته خاطر

علیزاده افروزی

ته وسه بیقرار بیمه نموئی 

دتا چش انتظار بیمه نموئی 

میون ورف و سرمای زمسّون

 ته وسه خشکه داربیمه نموئی

 نعمت الله احسانی بنافتی

ورفه پیری ته سر و روره بَیته

زمونه هم ته چِشِ سوره بَیته

زِمِسّون اِسپه ریش بَیّه ته واری

غِرصه تا ته کلکِ چو ره بَیته 

 هادی اکبری 

خرابه منزل ره سو کمبه بهی

 دل و دل خنه ره نو کِمبه بهی 

آفتاب وومبه، سو دمبه دشت و کوه ره 

یخ زمستون ره او کمبه بهی 

گالشی هاکردمه کوه و مازرون 

دارِ سَر وَلگ و واش گیت مه زمستون

سِن هفتاد، قِد بورده، قَد بَیّه کَمون

گو ره راه هادِم مِن سمت قَورستون

دوستعلی علی خانی

زمستونه چِکِل دَنییه چپون

اِشکار بورده وِرگ کِل دِنه نماشون

گالشِ هیرا هیرا بَیِّه خاموش

چِکِل تینار بَیّه ندارنه مهمون

 دوستعلی علی خانی

زمستون میون،اسیر بهیمی 

یخ و ورف دله زنجیر بهیمی 

دمه‌ی شلاق و سیو زمستون 

وشنا ورگ کندای سر سونه دندون 

فرشاد احمدی کلیجی

زمِسّونِ هوائه ته نمویی 

هِمِن وَرفِ سِمائه ته نِمویی

 ورف بزو تا کِنّایِ سر هنیشته 

سِرپیش رَجِ تیکائه ته نمویی 

براری خلیلی

دارکوتِن مه تَن ره بَزوئه چِکوم 

زِمِسّون وا مِره هِدائه تِکوم 

کٌورکِلاج مِه وِسّه بیارده پیغوم

راه ره لانگه کِمبه ته نَهُووی گوم 

توران آرام