در دهه های گذشته به علت مهاجرت روستائیان به شهرها بسیاری از خانه های روستایی رو به ویرانی نهاد و بعضاً عده ای از افراد اقدام به تخریب خانه هایشان نموده تا با فروش حلب و چوب آن مبلغ ناچیزی عاید آنان شود بعد از مدتی ورق برگشت و موج جدیدی ایجاد شد.
عده ای از افراد فرصت طلب یا بهتر بگویم زمین خواران از این موج بهره ها برده و توجه شان به روستاها خصوصاً روستاهای ییلاقی از جمله دهستان بنافت جلب شد.
زمین های روستائیان را با مبالغ ناچیزی خریداری کرده و سپس آن را تفکیک کرده و با مبالغ هنگفت و گزافی به دیگران فروخته اند همین مسئله فتح بابی برای ورود افراد غریبه یا خوش نشینان به روستاها شد.
هر روز ویلاهای متعدد، قارچ گونه از دل خاک سر بر آورده و اهالی روستا را محاصره کرده اند اگر همین روند ادامه داشته باشد در طی چند سال آینده دیگر نامی از روستا و روستایی باقی نخواهد ماند.
طی صحبت هایی که با اهالی دهستان بنافت داشته ام این مسئله نه تنها منفعتی برای آنان نداشته است بلکه اسباب زحمت آنان هم شده است و مشکلات تازه ای بر مشکلات قبلی شان افزوده است و زندگی را برایشان سخت تر کرده ست.
از جمله این مشکلات می توان به موارد زیر اشاره کرد .
1- کمبود آب خصوصا در فصل تابستان به علت ساخت و سازهای بی رویه.
2- گرانی زمین و خانه ها؛ طوری که یک جوان بومی قادر به خرید زمین نیست و یک عمر باید حسرت خانه دارشدن در زادگاه خود را بخورد.
3- رعایت نکردن مسائل اخلاقی و اجتماعی از جمله پوشش نامناسب بعضی از خوش نشینان و سلب آرامش بومیان به علت صداهای دلخراش لوازم صوتی آنان که بعضاً موجب درگیری بین خوش نشینان و بومیان شده است.
4- کمبود نان در فصل تابستان و ایام تعطیل با توجه به اینکه سهمیه آرد روستائیان محدود می باشد.
5- اعتراض خوش نشینان به روستائیان و شکایت از آنان به مراکز بهداشتی به خاطر نگه داری دام و طیور.
6- تخریب جنگل و رودخانه ها به علت ریختن زباله ها و ...
7- به هم خوردن بافت روستا به علت ساختن ویلاهای پرهزینه و تجملاتی.
8- ورود فرهنگ بیگانه به روستا و کم رنگ شدن آداب و رسوم آبا و اجدادی روستائیان.
9- استفاده خوش نشینان از وام روستایی جهت ساخت خانه و ضایع کردن حق بومیان.
10- رسیدگی به امورات و مشکلات روستا از طرف بومیان و بهره مندی از امکانات محدود روستا از سوی خوش نشینان.
