پل سفید
پل سفید، شهری که همه ی دودنگه ای ها با وه خاطرات دارنه.
قبل از دهه چهل تموم دودنگه ای ها پیاده یا با اسب و قاطر مسیر سی چهل کیلومتری ره طی کردنه و به پل سفید رسینه. شه وسائل ره این شهر روتنه بعد تموم مایحتاجِ شه خنواده ره از بازار تهیه کردنه و گردستنه شه مله. در اواخر دهه چهل وقته جاده درست بیّه با چن دستگاه اتوبوس و نیسون این جه راه جم آمد و شد کردنه.
( راننده های اتوبوس مسیر دودانگه به پل سفید در دهه چهل: ۱_ فرج گوران ۲_حسن آقایی۳- احسان رضایی شاگردش علیجان بابایی. راننده آهو بیابان آمریکایی محمودی از زیراب)
از سال پنجاه وسه به بعد با خرید مینی بوس از سوی بومیان مردم با مینی بوس از این مسیر رفت و آمد کردنه و از این راه زیراب ،شیرگاه ، قائمشهر و ساری جِم در ارتباط دَینه. اوایل دهه هفتاد مسیر دودنگه به ساری از راه سد سلیمان تنگه وقته باز بیّه مینی بوس های روستاهای فریم و کندلک ارتباط شون از طریق پل سفید قطع بَیّه و فقط بنافتی ها از مسیر پل سفید تردد کِردنه در حال حاضر مینی بوس سنگده ( آقای طیبی) و مینی بوس دادکلا/سودکلا ( آقای یوسفی) این جه راه جِم رفت و آمد کِنّه.
ایستگاه مینی بوس های دودنگه به ترتیب:
پل سفید: ۱- جنب مسجد جامع ۲- زیر پل جدید محور پل سفید/ فیروزکوه
قائمشهر: خیابان تهران
ساری:۱- گاراژ پیرزاده ( دروازه بابل) ۲- خیابان امیر مازندرانی جنب کارخانه ام ام ۳- میدان امام جنب سپاه ۴- ترمینال دودانگه به ساری خیابان مهدشت
باوجود ماشین های سواری شخصی که معمولا تو هر خنه‌ای فعلا دَره و آسفالت بَیِّنِ جاده پل سفید و سد سلیمان تنگه اکثر راننده های مینی بوس به خاطر مسافر نداشتن شه ماشین ره بروتنه و یه چن تایی به حیات‌‌شون دَرنّه ادامه دِنّه. به قول قدیما نو در بازار و کهنه در گذار بَیّه.
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرامی بنافت بپیوندید
