مه خنه

مه خِنه هِم مه واری بورده رِقِد

وِنه نال و هِلا بَهینه بِقِد 

مِن و خِنه اِستامی توکِ پِشتی

توک هِم پیر بَیّه نِدارنه اَمه قِد

برگردان فارسی

خانه‌ی من هم مانند خودم پیر و فرسوده شد 

ستونها و چوب‌های زیر شیروانی آن توان و قدرت ندارند

خودم و خانه‌ام به کمک  تکیه‌گاهی ایستاده‌ایم

 تکیه‌گاه هم فرسوده شدند و تحمل ما را ندارند

شعر : دوستعلی علیخانی / دی نود و شش